مقطع : دانشجوی کارشناسی
دانشگاه : فرهنگیان پردیس شهید باهنر اصفهان
تاریخ دفاع : 1395/11/01
اساتید راهنما : دکتر علی اکبر ابن علی
اساتید مشاور : دکتر حیدر علی شیخی
اساتید داور : دکتر کیمیا گری
مشاهده سایر پایان نامه های امیرحسین پاینده
آموزش و پرورش یکی از بنایی ترین سازمان های هر کشور است؛ در واقع اگر کشوری قصد پیشرفت در زمینه های مختلف علمی را داشته باشد، مهم ترین رکنی که باید نگاه خود را به آن معطوف سازد، آموزش و پرورش است؛ چرا که پایه ی شخصیت افراد جامعه در سنین کودکی و نوجوانی شکل می گیرد و افراد در این سنین در اختیار این سازمان هستند. بنابر این، هر گونه تحولی در جامعه محتاج تغییرات در سازمان تعلیم و تربیت است. از طرفی توجه به این نکته نیز ضروری است که سنگ بنای آموزش و پرورش، آموزگاران و معلمان هستند. لذا توجه به پیشرفت و توسعه ی حرفه ای آنان در نیل به هدف رشد جامعه موثر است. بدین منظور، آموزش پرورش کشور ما، سعی در توانمند سازی نیروهای جدید خود در زمینه ی حرفه ای دارد از این رو در تلاش است که نگرش دانشجو معلمان نسبت به حرفه ی معلمی و همچنین میزان تحول آن، در اثر تحصیل در دانشگاه را مورد سنجش قرار دهد. لذا با قرار دادن دروسی مانند پروژه، قصد دارد به دانشجو معلم کمک کند که یافته های حاصل از تجربیات خود را، صورت بندی نموده و در قالب دانش کاربردی ارائه نماید. تا با توجه به آن به دانشجویان کمک کند من حرفه ای خود را بهتر بشناسند و تلاش کنند که آن را رشد دهند و قابلیت های خود را در زمینه های مختلف دانشی، نگرشی، حرفه ای، مهارتی و شخصیتی ارتقا دهند. بدین سبب در پژوهش پیش رو ابتدا به بررسی تجاربی که موجب علاقه مندی به حرفه ی معلمی شد پرداخته شده است سپس انتظارات از دانشگاه و تجارب حاصل از تحصیل و در آخر به مواردی که نشان دهنده ی شخصیت حرفه ای دانشجو در آینده است، پرداخته شده است. نوشتار حاضر به واکاوی ، تحلیل و تفسیر تجربه های نگارنده (امیرحسین پاینده دانشجوی کارشناسی پیوسته دبیری فیزیک) در طول دوره ی آموزش حرفه ای می پردازد و هدف از آن به تصویر کشیدن «من حرفه ای» می باشد. متن حاضر پژوهشی روایتی از نوع خودکاوی روایتی می باشد. این نوشتار ضمن نگاهی ژرف ، تاملی و همه جانبه به تجارب زیسته ، نقاط قوت و ضعف ادراک شده توسط نگارنده را بیان می کند. بررسی عملکرد دانشگاه فرهنگیان و تشریح معلمی کردن خود از دیگر مباحث این پژوهش می باشد. یافته ها حاکی از آن است که نگرش معلم و فراگیران به فرآیند یادگیری – یاددهی ، تعیین کننده و تضمین کننده ی بازدهی کلاس است. لزوم تغییر یا اصلاح نگرش در معلمان و متعلمان ضروری به نظر می رسد.